In een uitgestorven wit landschap loopt een grijsgrauw mannetje. Achter hem staat een schim, en voor hem hangt een bruine vlek waar hij met zijn linkervoet bijna tegenaan stapt. Het schilderij suggereert een beweging in de tijd: verleden, heden en toekomst zijn als drie stappen verbeeld. De grijze schim is een schaduw van een man uit het verleden: Roger Raveels vader, de bruine vlek lijkt een stap in de toekomst: de ‘onwaarschijnlijkheid’ en daar tussenin staat een realistisch afgebeelde man in het heden: de schilder zelf. In de voorstelling is rechts een groen vierkant geschilderd, met daarin een gekanteld rood vierkant op gras. Het lijkt niets met de rest van het schilderij te maken te hebben: het is als een schilderij in een schilderij. Het combineren van figuratie en abstractie is typerend voor Raveel: het onnatuurlijk vierkant symboliseert hier bijvoorbeeld het geestelijke. Hij behoorde, net als Alphons Freymuth en Reinier Lucassen, in de jaren 1970 tot de Nieuwe Figuratie: een kunstbeweging die zich kenmerkte door verwijzingen naar uiteenlopende stijlen en werken van anderen. Raveel bleef trouw aan deze aanpak: Het stappen in de onwaarschijnlijkheid stamt uit 1994.