De Hallen Haarlem presenteerde een tentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Cady Noland. Met name in de jaren tachtig en negentig oogstte zij met haar maatschappijkritische werk veel belangstelling. De focustentoonstelling in De Hallen toonde werken uit de periode 1990–1995. Het bood bezoekers een kennismaking met een aantal belangrijke ijkpunten in Nolands oeuvre.

Cady Noland (Washington D.C., 1956) neemt binnen de Amerikaanse kunst een volstrekt onafhankelijke positie in. Ze heeft in haar korte carrière een onmiskenbaar stempel op de hedendaagse kunst gedrukt en een onvergelijkbaar oeuvre ontwikkeld. Zij neemt met een scherp oog de verslindende consumptiemaatschappij en het huichelachtige politieke gedrag onder de loep. Uit onvrede over het opportunistische en speculatieve gedrag in de kunstwereld, heeft zij zich eind jaren ’90 teruggetrokken uit de kunst. Desalniettemin is zij tot op de dag van vandaag een belangrijke bron van inspiratie voor vele jonge kunstenaars.

Haar werk heeft in kracht nog niets ingeboet en is in vorm en inhoud nog steeds bijzonder actueel. Haar gebruik van ruwe, symbolische materialen als steigerpijpen en handboeien ziet men terug bij hedendaagse kunstenaars als Monica Bonvicini. Ook de manier waarop Noland bestaande beelden en voorwerpen in haar kunst verwerkt om politieke onderwerpen onder de loep te nemen, is de afgelopen jaren weer in zwang geraakt.

De keerzijde van de American Dream en de macht van de media zijn belangrijke speerpunten in haar werk. Haar assemblages en installaties roepen een verontrustend beeld op van ongebreidelde consumptie, agressie, angst en destructie. De manier waarop in de Amerikaanse media held en antiheld verstrengeld worden, waardoor een moordenaar als Charles Manson tot megaster kon uitgroeien, vormt een rode draad in Cady Nolands werk.