What the Heart Wants was de eerste museale tentoonstelling van de Belgisch-Amerikaanse kunstenaar Cécile B. Evans (1983) in Nederland. Haar gelijknamige videowerk ging in première tijdens de Berlijn Biënnale, waar het door critici bejubeld werd als één van de absolute hoogtepunten. Voor de tentoonstelling transformeert Evans de tweede verdieping van De Hallen Haarlem met een monumentale ingreep tot een omgeving voor haar visueel gelaagde verhaal rond de virtuele hoofdpersoon HYPER. Naast What the Heart Wants werd de installatie Working On What the Heart Wants getoond, die – middels een livestream – een blik gunde op het werkproces van de kunstenaar.

In 2014 presenteerde het museum de tentoonstelling The Common Sense van Melanie Gilligan in 2014, een project dat een steriel maar angstaanjagend toekomstscenario toonde rondom vergelijkbare thema’s. In de recente groepstentoonstelling Inflected Objects, zoomde gastcurator Melanie Bühler in op de status van objecten in een genetwerkte wereld. What the Heart Wants biedt net als deze voorgaande presentaties een
perspectief vanuit de beeldende kunst op existentiële vragen over nut en zingeving in een geglobaliseerde en hypertechnologische wereld waarin er oneindige mogelijkheden zijn en verlangens onmiddellijk kunnen worden bevredigd.

Het werk van Evans gaat over de relatie tussen mens en technologie en de toenemende invloed van technologie op de gevoelens die tussen beide worden gekoesterd en uitgewisseld. Van de eenvoudige interfaces en persoonlijke apparaten die we dagelijks gebruiken tot de overweldigende hoeveelheid
informatie waaraan we worden blootgesteld – de wereld van What the Heart Wants verbeeldt wat het zou kunnen betekenen om mens te zijn in een toekomst waarin één van de corporations die de controle hebben over deze facetten van ons leven, onbegrensde macht heeft. Dit bedrijf, dat de gedaante heeft aangenomen van een vrouw met de naam HYPER, probeert de mensheid beter te maken, maar krijgt te maken met onvermijdelijke en universele vragen als: wie mag in deze tech-gedomineerde omgeving nog een persoon, een individu zijn? Technologie wordt gebruikt als middel om vragen over ras, sekse, liefde, dood, voorrecht en mensenrechten aan de orde te stellen. HYPER gebruikt de realiteit om fictie te scheppen en bestaat in een wereld waarin digitale en organische locaties in elkaar overgaan; een wereld die (via verwijzingen naar recente en historische gebeurtenissen) lijkt op onze wereld. We verplaatsen ons o.a. door een modernistisch huis op een klif, een server farm, en een roze meer met een arbeiderscollectief dat bestaat uit oren. HYPER is een digitale Icarus, neergestort uit de cloud, op zoek naar haar ziel en een zinvol leven. De film What The Heart Wants is gecoproduceerd door het Frans Hals Museum | De Hallen Haarlem, en is door het museum aangekocht voor zijn collectie.

Cécile B. Evans (1983) woont en werkt in Berlijn en London. Haar vroege werk was geïnspireerd door uiteenlopende bronnen zoals film, wetenschap en populaire cultuur; ze verkende het leven van data na de dood via een met CGI weergegeven bad copy van een Hollywood-acteur. Ze heeft eerder werk gemaakt in opdracht van de Serpentine Galleries in Londen, het Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris en Tate Liverpool. Voor haar projecten maakt Evans gebruik van een groot, online netwerk van programmeurs, ontwerpers, musici en onderzoekers. Haar website biedt een inkijk in haar kunstpraktijk.