Het werk van Cees Krijnen (1969) laat zich lezen als een spannend dagboek. Het is direct, actueel en persoonlijk. Het is een soort egodocument dat gebaseerd is op gebeurtenissen uit zijn eigen leven. Centrale figuur in het werk is zijn moeder Greta Blok. Al vijftien jaar lang voert zij een juridische strijd over de boedelscheiding met haar ex-man. “Ik heb van deze slepende scheidingszaak mijn eigen ‘reality theater’ gemaakt, om het op die manier voor mijn moeder een beetje dragelijk te maken”.

Op de tentoonstelling in De Hallen waren 10 fotowerken en 2 zogenoemde ‘body doubles’ (levensechte beelden van zijn moeder) te zien.

Cees Krijnen hanteert twee methodes om voor zijn moeder een nieuw levensgeluk te scheppen. De ene lijn die Cees Krijnen volgt, bestaat uit performances en foto’s waarin zijn moeder de hoofdrol speelt. In The Woman in Divorce Battle on Tour reizen moeder en zoon naar steden als New York, Milaan, Amsterdam, Luzern, Berlijn en Parijs om te ageren tegen de bestaande echtscheidingswetten. Zijn moeder treedt op onder de officiële titel ‘ambassadrice van de gescheiden vrouwen van Nederland’, gehuld in een goudleren ‘battle suit’. In Airplane at Schiphol Airport spelen zij beiden een scène na uit Casablanca, de lievelingsfilm van zijn moeder. Het ruiterstandbeeld Statua Equestre, een foto van zijn moeder gezeten te paard, is een eerbetoon aan haar als ‘overwinnaar’. Tijdens de Biënnale van Turijn plaatst hij op het Piazza Vittorio een model van zijn moeder als een ‘nieuwe madonna’ bovenop een Alfa Sud. “De Alfa Sud was een wrakkige auto; een mooie metafoor voor het beroerde huwelijk van mijn ouders.” In het kader van het project Divorcée on Holiday maakt hij een fotoreportage van zijn moeder, die op het strand van Miami kleding showt van de Belgische modeontwerper Dirk Schönberger. Twee recente fotoreportages laten zien hoe hij tijdens de Biënnale van Montreal een ‘huwelijksplechtigheid’ voor zijn moeder organiseert die met zichzelf trouwt en hoe zij aansluitend een bezoek afleggen aan Las Vegas, ‘The City of Divorce’. Onlangs waren er nog presentaties in het Londense warenhuis Selfridges en in de Cartier Foundation in Parijs.

In dit onderdeel van het Blok-project, dat in De Hallen getoond werd, kwamen alle uitersten tezamen. Kunst en dagelijks leven, moeder en zoon, fictie en realiteit, zin en onzin, ernst en hilariteit, sociaal engagement en egocentrisme liepen in elkaar over en vormden één organisch geheel. Zoals Cees Krijnen zelf eens heeft gezegd: “De fictie is inmiddels onze werkelijkheid geworden.”

De andere lijn, die buiten de tentoonstelling viel, bestond uit bijzondere attenties waarmee hij zijn moeder verraste. In Renovation/Reconstruction laat hij in het ouderlijk huis, waar zijn moeder na de scheiding is blijven wonen, een nieuwe centrale verwarming installeren. Hij laat verwijderen wat nog aan zijn vader herinnert en omgeeft haar tegelijkertijd letterlijk en figuurlijk met warmte. Hij ontwikkelt met een drogist het Portable Powderpuff Painkiller System, een verrijdbare machine waarmee een pijnstillend aspirinepoeder de lucht in wordt geblazen om de pijn van de scheidingsperikelen te verdrijven. Met een juwelier ontwerpt hij een Golden Pill, omgesmolten uit de sieraden die zijn moeder van haar man had gekregen. In samenwerking met de beroemde Belgische chocolatier Charlemagne produceert hij een unieke, door hemzelf op smaak samengestelde Chocolate lijn, en bij Fragrance Resources in Parijs ontwikkelt hij de Parfum Divorcée die is afgestemd op de lievelingsgeuren van zijn moeder.

Blok Project is geen afgerond product, maar een voortdurende stroom van ideeën. A never ending story.