Dana Lixenberg (Amsterdam, 1964) fotografeerde in de jaren 1997–2004 daklozen in Jeffersonville, Indiana (V.S.). Het zijn mensen die in een crisissituatie terecht zijn gekomen door het ontbreken van een sociaal vangnet, zoals een moeder die met haar kinderen het huiselijk geweld is ontvlucht, of een stel met kinderen dat met hun minimumloon de huur voor een huis niet kan opbrengen.

De veertig portretten uit deze serie, die in het voorjaar van 2005 voor het eerst in Nederland te zien waren in De Hallen Haarlem, geven een ontroerend beeld van deze mensen. Met haar respectvolle en geconcentreerde manier van fotograferen tilt Lixenberg hen boven hun mensonterende levensomstandigheden uit.

Dana Lixenberg is geïnteresseerd in sociale omstandigheden, in menselijke verhoudingen en in persoonlijke verhalen. Inlevingsvermogen en mededogen staan centraal in haar werk. Die betrokkenheid leidt tot ontroerende en indringende beelden van individuele mensen. Nooit worden de geportretteerden gereduceerd tot stereotiepe vertegenwoordigers van een sociale groep. Geheel in de lijn van haar werk toont Dana Lixenberg ons in haar foto’s van de daklozen in Jeffersonville niet de paria’s van de stad, maar mensen die er volkomen normaal uitzien en in niets verschillen van onszelf, behalve dan dat ze dakloos zijn. Zij ontmoette deze mensen in Haven House, een particulier opvanghuis voor daklozen, in Jeffersonville.

In haar portretten, of het nu beroemdheden, toneelspelers, dansers, kansloze jongeren of daklozen zijn, altijd probeert Dana Lixenberg de individualiteit van de personen voor haar camera zichtbaar te maken in hun houding en gezichtsuitdrukking. Zelden zijn er directe verwijzingen naar iemands status, functie, rijkdom of bekendheid. De beroemdheden die ze heeft gefotografeerd, zoals Iggy Pop, Willem Dafoe, James Caan, Leonard Cohen, Ted Kennedy, Robert Duvall en Bianca Jagger zijn duidelijk meer individu en minder ster, met als resultaat dat ze ons bijna onbekend voorkomen. Bij de anonieme personen die ze fotografeert, gebeurt precies het tegenovergestelde, zij staren trots in de lens en poseren, net zoals beroemdheden dat doorgaans doen, zelfverzekerd voor Lixenbergs camera.