Het Frans Hals Museum combineert van 1 november  t/m 19 januari schilderijen van Glenn Brown met stillevens van Van Nieulandt en Claesz, een portret van Hals en schilderijen van Goltzius, De Grebber, Mandijn en Van Haarlem. De tentoonstelling maakt deel uit van de serie Conversation Piece die hedendaagse en moderne kunst toont naast schilderijen uit het Frans Hals Museum. De bezoeker kijkt hierdoor met een nieuwe blik op vakmanschap, stijl, signatuur en uniciteit naar de collectie 16de- en 17de-eeuwse schilderkunst.

Het werk van Glenn Brown is in het verleden vaak onder het kopje ‘postmodernisme’ gevangen: zijn complexe, technisch zeer verfijnde  olieverfschilderijen spelen een geraffineerd spel met klassieke voorbeelden uit de kunstgeschiedenis.  De meeste werken van Brown zijn direct te herleiden tot hun kunsthistorische bronnen,van Rembrandt tot Dalí, van Fragonard tot De Kooning, El Greco tot Auerbach. Eén van de meest kenmerkende aspecten van het werk van Brown is de suggestie van een expressieve, schildertoets, die in werkelijkheid zo plat is als een dubbeltje.

Het geheim van de unieke beeldtaal van Brown schuilt in een virtuoze olieverftechniek, waarbinnen hij schilderkunstige precisie koppelt aan een volstrekt eigen opvatting van het concept ‘toets’.  In de traditie van de trompe l’oeil produceert hij een illusionistische versie van de werkelijkheid, waarbij dikke verflagen worden gesuggereerd door ragfijne netwerkjes van hyper-platte, individueel geschilderde lijntjes, die met hun subtiele kleurschakeringen de weerbarstige, vette spontaniteit van de expressieve verfstreek imiteren. Hierbij is het werkproces van de kunstenaar veelzeggend: hij werkt niet met de originele schilderijen als voorbeeld, maar naar de digitale reproducties van schilderijen – en dat is in dit geval een cruciaal verschil. De historische voorbeelden lijken door de schilder met vlijmscherpe precisie gevild te worden, om vervolgens met een nieuwe, digitaal verbeterde huid als hedendaagse grotesk aan de wereld te worden getoond. Zijn werk is unheimisch, alsof de figuren in zijn voorstellingen boodschappers zijn uit een onderdrukt onderbewustzijn.

De tentoonstelling van Glenn Brown bestaat uit een groep van zeven schilderijen, die gekoppeld worden aan schilderijen uit de collectie: stillevens van Van Nieulandt en Claesz, Goltzius, De Grebber, Mandijn en Van Haarlem. Eerder waren in de serie Conversation Piece Thomas Eggerer, Francis Bacon, John Currin en Maaike Schoorel al te zien te midden van hun 16^e– en 17^e-eeuwse voorgangers.