Jacob van Ruisdael (Haarlem 1628/29 – Haarlem 1682) was één van de grootste landschapschilders van de Gouden Eeuw. Hij is beroemd om zijn wolkenluchten en zijn door weer en wind gefolterde bomen. Het ontzagwekkende, grootse van de natuur heeft hij op onnavolgbare wijze in zijn schilderijen verwerkt. In de tentoonstelling waren vijfendertig van zijn landschappen bijeengebracht. Zij toonden hoe Ruisdael zich tussen 1646 en 1655 losmaakte van de traditionele landschapschilderkunst en een eigen weg insloeg naar een meer dramatische en majestueuzere weergave van het landschap. Tevens was er ook  werk te zien van voorgangers en tijdgenoten, zoals Salomon en Isaack van Ruysdael, Jan van Goyen, Allart van Everdingen, Meindert Hobbema en Philips de Koninck.

De tentoonstelling werd georganiseerd in samenwerking met de Kunsthalle Hamburg.