De Hallen Haarlem presenteerde dit voorjaar drie exposities met recent aangekochte werken. Van de Zweedse kunstenaar Klara Lidén (1979) werden drie videowerken getoond, van Jakup Ferri (Kosovo, 1981) een video en van de Poolse kunstenaar Artur Žmijewski (1966) was de installatie Democracies te zien. De verwerving van deze kunstwerken betekende een substantiële verrijking van de collectie van De Hallen, waarin werk van geëngageerde en documentair werkende kunstenaars ruim vertegenwoordigd is.

In 2010 maakte De Hallen de solopresentatie Paper Vegetables met de Kosovaarse kunstenaar Jakup Ferri (Pristina, 1981). De tekeningen en mozaïeken in deze tentoonstelling lieten zien hoe Ferri zowel in miniatuur als in grote muurtekeningen met eenvoudige middelen een licht surrealistische wereld tevoorschijn toverde. Een wereld waarin zowel bitterzoete melancholie als optimisme aanwezig was. Het stripachtige werk van Ferri in Paper Vegetables was voor een belangrijk deel het product van zijn residency-periode bij de Rijksakademie in Amsterdam. Uit deze tentoonstelling verwierf De Hallen een tekening, en daarnaast kocht het ook het videowerk An Artist Who Cannot Speak English Is No Artist uit 2003 aan. Deze was te zien in het Kabinet van De Hallen Haarlem van 26 maart tot en met 13 juni 2011.

In het videowerk An Artist Who Cannot Speak English Is No Artist houdt Ferri een monoloog tegen de camera in het Engels – een taal die hij niet echt machtig is. De dan nog maar 22-jarige kunstenaar vertelt de kijker een verhaal dat lijkt te gaan over zijn leven en zijn ideeën over het kunstenaarschap. Maar door zijn gebrekkig Engels, waardoor hij zijn verhaal niet goed kan overbrengen, komt de nadruk te liggen op de essentiële rol die taal in de internationale kunstwereld speelt. De titel heeft Ferri geleend van een bekend werk van de Kroatische kunstenaar Mladen Stilinovic uit de jaren ’90, die met deze puntige slogan de problemen van een geglobaliseerde kunstwereld samenvatte. Na het vallen van de communistische regimes in Oost-Europa begin jaren ’90 gingen ook voor kunstenaars de grenzen open, en werden zij geconfronteerd met een vrijheid die werd beperkt door de taal van het Westen. Ferri voert de constatering van Stilinovic in dit videowerk op ironische manier door.