Julika Rudelius (Keulen, 1968) is gefascineerd door het gedrag en de drijfveren van haar medemensen. In haar subtiel geënsceneerde videofilms praten jonge jongens op bijzonder openhartige wijze over meisjes, vertellen allochtone jongens over hun liefde voor merkkleding, laat ze vrouwen beschrijven hoe ze het liefste klaarkomen, ondervraagt ze mannen met een hoge maatschappelijke positie over de betekenis van geld, proberen zwarte mensen onder woorden te brengen wat ‘zwart’ zijn voor hen betekent. Hoewel de situaties zijn geënsceneerd, zijn ze altijd gebaseerd op ware gebeurtenissen.

De videowerken gaan in op het gedrag van mensen en de coderingen die zij onderling aanbrengen en hanteren. Ze gaan vaak over nogal intieme zaken, ze komen dicht bij het taboe.

Julika Rudelius: ‘De onderwerpen die ik aansnijd, zijn gerelateerd aan mijn eigen onzekerheden. Ik ben een sociaal wezen, gevoelig voor de spanningen in mijn omgeving. Deze spanningen vormen de grondslag van mijn werk. Ik ga uit van mijn eigen gêne en neurosen. Ik onderzoek het canon van vooroordelen dat mijn eigen gedrag en dat van anderen bepaalt.’