In 2009 was het veertig jaar geleden dat de allereerste maanlanding plaatsvond. Lunar Distance verwees naar deze gebeurtenis. De maanlanding markeert een belangrijk keerpunt in de geschiedenis; het is het begin van een nieuwe wereld waarin technologie alomtegenwoordig is en omarmd wordt, maar waarin tegelijkertijd een grote scepsis bestaat met betrekking tot de ‘waarheid’ van beeld (er zijn nog steeds mensen die geloven dat de maanlanding niet heeft plaatsgevonden). In de tentoonstelling Lunar Distance werd de vraag aan de orde gesteld hoe we de wereld om ons heen door beeld kunnen leren kennen.

Lunar Distance was een internationale groepstentoonstelling met video’s, tekeningen, collages, installaties en objecten van Anna Barriball (UK), Jeroen Eisinga (NL), Ceal Floyer (UK), Aurélien Froment (F), Douglas Gordon (UK), Christoph Keller (D), Žilvinas Landzbergas (LT), David Maljkovic (HR) en Charlotte Posenenske (D).

Deze kunstenaars onderzoeken in hun werk op een schijnbaar objectieve manier enerzijds de relatie tussen beeld en betekenis, en anderzijds de perceptie van de werkelijkheid in een digitaal tijdperk. Ten tijde van het Modernisme bestond er nog een geloof in de kracht van kunst om aanspraak te maken op universele waarden. Tegenwoordig lijken steeds meer kunstenaars ervan overtuigd dat de werkelijkheid een constructie is van persoonlijke benaderingen. De kunstenaars in de tentoonstelling gebruiken op het eerste gezicht rationele, veelal constructivistische benaderingen van vorm en materiaal. Deze doen denken aan wetenschappelijke methoden, maar appelleren uiteindelijk aan bepaalde verlangens: aan ons verlangen naar waarheid, objectiviteit en onpartijdigheid, ofwel aan ons verlangen naar morele en politieke onschuld.

Naast bestaand werk toonde Lunar Distance een nieuwe installatie van de Litouwse kunstenaar Žilvinas Landzbergas (Kaunas, 1979), gemaakt in het kabinet van De Hallen Haarlem. Landzbergas won in 2008 de Thieme Art Award en is een veelbelovend jong talent.

Lunar Distance werd in opdracht van De Hallen Haarlem samengesteld door gastcurator Suzanne Wallinga, die daarvoor de De Hallen Haarlem Curatorenwerkbeurs ontving. Met het uitreiken van deze beurs wil het museum een bijdrage leveren aan het ontwikkelen van talent en wil het een jonge, in Nederland woonachtige tentoonstellingsmaker in de gelegenheid stellen om praktische tentoonstellingservaring op te doen. De werkbeurs is beschikbaar gesteld door de Frans Hals Stichting.