Paul McCarthy (1945 Salt Lake City, Utah; woont en werkt in Los Angeles) is, behalve door zijn groteske sculpturen en hilarische installaties, vooral bekend geworden door zijn bizarre performances. In het begin van zijn carrière vinden de performances in de huiselijke omgeving plaats, in aanwezigheid van een klein groepje toeschouwers. Later voert hij zijn performances zonder publiek uit in zelf gebouwde, poppenkastachtige decors. Bekend zijn de optredens van de kunstenaar uitgedost als Heidi, Miss Piggy of Pinokkio. Hij maakt daarbij gebruik van maskers en vermommingen en hanteert als hoofdingrediënten motorolie, ketchup, mayonaise en chocoladesaus.

De thema’s van McCarthy’s werk zijn de sociale en psychologische gevolgen van overheersing en onderdrukking. De kunstenaar ontleent zijn beelden aan populaire televisieseries en rumoerige actiefilms. McCarthy wil de invloed van de mediawereld op het onderbewustzijn van de mens in beeld brengen. Hij bindt de strijd aan met de door de reclame, film en tv verfraaide en geruststellende werkelijkheid. Deze onschuldige wereld heeft bij McCarthy plaats gemaakt voor machtswellust en destructie.

De vroegere performances, zoals Wipping the Wall with Paint (1974), hebben nog iets poëtisch en onschuldigs. Op een ludieke worden allerlei zaken bespot. In de installaties die McCarthy in de jaren tachtig en negentig bouwt, verdwijnt die lichtvoetigheid. Een voorbeeld hiervan is Bossy Burger (1991). Lijkt aanvankelijk alles nog normaal, gaandeweg ontaardt de voorbereiding van eten in een orgie van wanorde, smerigheid, seksuele gewelddadigheid en anarchie. Het oude element van spot wordt volledig overschaduwd door de ongebreidelde uitbarstingen van sadistisch geweld.