Repainting artworks

‘Het Frans Hals Museum gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën om te analyseren hoe bezoekers onze website gebruiken, om het delen van inhoud op sociale media mogelijk te maken en om de inhoud en advertenties van de site af te stemmen op uw voorkeuren. Dergelijke cookies worden ook door derden geplaatst. Door op ‘Accepteren’ te klikken, ga je hiermee akkoord. Zie onze cookie-instellingen voor een beschrijving van de cookies waarvoor wij jouw toestemming vragen.

Op dit moment is locatie HAL gesloten, op 12 april opent HAL weer met de tentoonstelling The Art of Drag

Koop tickets

Recente Aanwinsten
Recente Aanwinsten Recente Aanwinsten



Collage, John Stezaker

The Time Surgeon, Nathaniel Mellors

Locatie

Hal

Tijd

± 30 minuten

Curatoren

Xander Karskens

Tijd

± 30 minuten

De Hallen Haarlem toonde in de Vleeshal haar aankopen voor de collectie uit de afgelopen twee jaar, waaronder werk van Sven Augustijnen (B), Charles Atlas (US), Iain Forsyth & Jane Pollard (UK), Christian Jankowski (DE), Erik van Lieshout (NL), Renzo Martens (NL), Nathaniel Mellors (UK), Dash Snow (US), John Stezaker (UK), Kelley Walker/Erik van Lieshout (US/NL) en Gillian Wearing (UK). De tentoonstelling bestond uit audiovisueel werk en fotografie – de twee belangrijkste aandachtspunten in het collectiebeleid sinds 2000.

In de collectie van De Hallen Haarlem ligt het accent op actuele, internationale hedendaagse kunst, waarin ‘de mens’ vaak de hoofdrol speelt. De aankopen van de eerste helft van dit decennium betroffen voornamelijk geëngageerde fotografie, die de vaak gecompliceerde relatie tussen de mens en maatschappij in beeld bracht. De afgelopen jaren is er naast fotografie vooral ook videokunst verworven, en is er aandacht voor kunst waarin afstand wordt genomen van de werkelijkheid en de blik naar binnen wordt gericht.

In deze presentatie van recente aanwinsten kwamen aan de ene kant subjectieve interpretaties van het documentaire genre aan bod, waarmee het museum reflecteert op haar deelcollectie geëngageerde fotografie. Voorbeelden hiervan zijn de videowerken Sex is Sentimental uit 2009 van Erik van Lieshout (Deurne, 1968) en Episode 3 uit 2008 van Renzo Martens (Sluiskil, 1973). Aan de andere kant stonden performance en re-enactment centraal.

Collage, John Stezaker

Martens’ film Episode 3 stelt op indringende wijze de verhouding van het Westen tot de Derde Wereld aan de kaak. Hij presenteert zichzelf als journalist/documentairemaker, maar tegelijkertijd hanteert hij methodes uit de kunst om de werkelijkheid hardhandig uit zijn verband te rukken. Ook in het werk van Erik van Lieshout wordt de grens tussen documentaire en kunst opgezocht. Zijn video’s tonen de kunstenaar in de rol van chaotische on the road verslaggever, die maatschappelijke onderwerpen met een mix van humor, brutaliteit en een quasi-naïef exhibitionisme becommentarieert. In Sex is Sentimental stelt de kunstenaar zichzelf en zijn relatie met zijn assistente centraal. De film is zowel een licht schurende liefdesgeschiedenis als een even existentiële als hilarische overpeinzing van het kunstenaarschap: hoe verhoudt kunst zich tot de liefde? En hoe combineer je die twee?

Een aantal kunstwerken reflecteert rechtstreeks op de kunstgeschiedenis en de kunstwereld zélf, zoals de nieuwe fotoserie Strip the Auctioneer van Christian Jankowski, waarvoor de kunstenaar tijdens een veiling bij Christie’s de veilingmeester liet strippen en dit proces op foto en video vastlegde. In Walking After Acconci (2005) en Walking Over Acconci (2008) van het kunstenaarsduo Iain Forsyth en Jane Pollard wordt een eerbetoon gebracht aan Vito Acconci’s klassieke performance-video Walk-Over uit 1973, waarin de kunstenaar door een lange gang ijsbeert, pratend tegen een afwezige ex-geliefde. Voor hun re-enactment maakten Iain Forsyth & Jane Pollard gebruik van jongerentaal en de gepolijste vormentaal van hedendaagse videoclips. Zo geven ze een bestaand kunstwerk een nieuwe, eigentijdse betekenis.

De relatie tussen taal en werkelijkheid staat centraal in Johan – François (Afasie) (2001-2003) van Sven Augustijnen en The Time Surgeon (2007) van Nathaniel Mellors. Augustijnen toont twee mannen die aan afasie lijden en die geïnterviewd worden. De ‘fouten’ die Johan en François maken wijzen ons op het belang van taal in onze communicatie, maar zijn tegelijkertijd vaak onbedoeld komisch of poëtisch. Daarentegen manipuleert Nathaniel Mellors in zijn video-installatie taal juist opzettelijk in absurdistische woordspelletjes.

The Time Surgeon, Nathaniel Mellors

Ontdek meer

Game 3 of 3

Dislike
Frans Hals

Koos Breukel

Jan van Scorel

Guido van der Werve

Maerten van Heemskerck

Drag & drop if you like

or dislike it

Go on! Drag me around!

Are you sure?!

I don't like him either

He doesn't like you I'm afraid

Meet at Frans Hals!

Game 1 of 3

lock
lock

Game 2 of 3