De zomertentoonstelling Zo ziet het paradijs er uit was opgedeeld in twee stukken: op de begane grond van de Vleeshal een selectie uit de collectie schilderkunst 1900-1940, en op de bovenverdieping een presentatie van drie videowerken uit de collectie hedendaagse audiovisuele kunst.

In Zo ziet het paradijs er uit stond het landschap centraal. Het klassieke genre is tot op de dag van vandaag een geliefd onderwerp voor kunstenaars, vanwege haar rijke arsenaal aan artistieke mogelijkheden. Degenen die de sublieme schoonheid van de Schepping wilden laten zien, richtten zich tot de natuur. Maar ook voor de kunstenaars die uitdrukking wilden geven aan hun eigen gevoelens en emoties was het landschap een ideaal onderwerp.

Op de begane grond van de Vleeshal was een aantal verschillende artistieke benaderingen van het landschap bij elkaar gebracht, uit een periode (het begin van de 20e eeuw) waarin het modernisme binnen de schilderkunst een hoge vlucht nam. Bij Jacobus van Looy ziet men bijvoorbeeld een traditionele, academische weergave van de natuur, terwijl bij Leo Gestel’s Mallorca-schilderijen het landschap is gereduceerd tot een dynamisch mozaïek van geabstraheerde vlakken en de figuratie bijna uit beeld geraakt is. In de schilderijen van Herman Kruyder staat juist het overbrengen van emotie centraal, en wordt de natuur gebruikt om een mentale toestand uit te drukken. De tentoonstelling liet zien hoe radicaal nieuwe stromingen uit het buitenland, waaronder post-impressionisme, kubisme en expressionisme, elkaar in rap tempo opvolgden en door de Nederlandse schilders tot een eigen beeldtaal werd verwerkt.