De tentoonstelling Slib was een samenwerkingsproject tussen het Frans Hals Museum|De Hallen Haarlem te Haarlem, het Europees Keramisch Werkcentrum (EKWC) te ’s Hertogenbosch en de Sainsbury Centre for Visual Arts te Norwich. De tentoonstelling eerste te zien zijn in De Hallen Haarlem en daarna naar de Sainsbury Centre for Visual Arts in Norwich reizen. Een groot deel va hier getoonde keramische werken is ontstaan tijdens een werkperiode in het EKWC in ’s Hertogenbosch. Niet alleen hebben op het EKWC veel Nederlandse kunstenaars gewerkt, maar ook hebben talrijke Engelse kunstenaars hier gewerkt. In beide landen is het aantal beeldend kunstenaars dat het de laatste tien jaar zo nu en dan werkt in keramiek sterk toegenomen. Deze groeiende belangstelling van kunstenaars voor keramiek was de aanleiding een tentoonstelling te organiseren. Voor de expositie zijn een zestigtal werken geselecteerd van negentien kunstenaars en vormgevers afkomstig uit Nederland en Engeland.

De gekozen titel Slib, verwijst naar het bindmiddel (natte klei) waarmee meer of minder gedroogde delen keramiek samen kunnen worden gevoegd. Met deze titel (in de betekenis van samenvoeging) wordt bovendien aangegeven dat autonome kunstwerken en vormgeving in de keramiek tegenwoordig vaak elkaar overvloeien. Bij een aantal van de geselecteerde kunstenaars zijn beeldhouwkunst en vormgeving tegelijkertijd herkenbaar binnen één werk. Deze cross overs spelen eveneens een belangrijke rol in deze tentoonstelling.

Het Sainsbury Centre for Visual Arts in Norwich is een ontwerp van de architect Norman Foster. Hij kreeg in 1978 de opdracht voor de bouw van The University of East Anglia, The School for Art History en The Art Galleries die in een landelijke omgeving gegroepeerd moesten worden. Hij werkte hiervoor samen met de Nederlands/Indische ontwerper Kho Liang Ie. In 1988 werd hij gevraagd om het complex verder uit te breiden met een nieuwe vleugel die bestemd zou zijn voor de studiecollectie die uit meer dan 1000 objecten bestaat en tevens onderdak zou bieden aan de collectie keramiek van Hans Coper. De kern van het museum wordt gevormd door de zogenaamde ‘Sainsbury’ collectie.
De kunstcollectie van Sir Robert and Lady Lisa Sainsbury is één van de belangrijkste collecties in Engeland en is opgebouwd uit westerse kunst, kunst uit Azië, de Cycladen, de Pacific, Afrika en Colombia. Toen Robert Sainsbury in 1933, Henry Moore’s ‘Moeder en Kind’ aankocht, realiseerde hij zich niet dat hij hiermee de basis legde voor één van de belangrijkste verzamelingen in Engeland. In de collectie is werk vertegenwoordigd van Alberto Giacometti, Francis Bacon, Zadkine, Pablo Picasso, Rouault, Morandi, Arp en veel andere gerenommeerde kunstenaars. Op het gebied van de moderne keramiek hebben ze een belangrijke collectie van onder anderen Hans Coper en Lucie Rie aangelegd.

Het EKWC is voortgekomen uit het Keramisch Werkcentrum (KWC) dat voorheen gevestigd was in Heusden nabij ’s Hertogenbosch In dit centrum kregen voornamelijk Nederlandse kunstenaars de gelegenheid om voor korte of langere tijd te werken. In 1992 verhuisde het centrum naar een geheel verbouwd, voormalig fabriekscomplex in ’s Hertogenbosch. Het centrum is uitgegroeid tot een internationale werkplaats waar beeldend kunstenaars, keramisten en ontwerpers, begeleid door de medewerkers, de artistieke en technische mogelijkheden onderzoeken van keramiek als medium met als doel het bevorderen van de ontwikkeling in keramische kunst en vormgeving. Het EKWC werkt in de vorm van projecten samen met het kunstonderwijs, de keramische industrie, wetenschappelijke onderzoeksinstellingen, musea en galeries.