De Hallen Haarlem presenteerde de eerste Nederlandse solotentoonstelling van de Duitse kunstenaar Dirk Skreber (Lübeck, 1961). Skreber brak internationaal door in de jaren ’90 met figuratieve schilderijen van een door rampspoed getroffen wereld: overstroomde gebieden, wegzakkende huizen, en op hol geslagen treinlocomotieven.

Dirk Skreber heeft zich altijd kritisch opgesteld ten opzichte van de schilderkunst. Naast het schilderen heeft hij op verschillende manieren de relatie tussen het schilderij en de tastbare werkelijkheid onderzocht. Zo bouwde hij, op basis van motieven in zijn schilderijen, sculpturen of installaties in de tentoonstellingsruimte die de bewegingsvrijheid van de kijker inperkten of diens idee van schaal verstoorden. Ook heeft hij interesse in de sculpturale kwaliteiten van het tweedimensionale schilderij. Veel van zijn werken komen los van het platte vlak, door scherpe contrasten tussen dik en dun aangebrachte verf, of zoals in zijn beroemde Superhero serie, door een dikke synthetische schuimlaag op het schildersdoek te zetten en vervolgens delen ervan weg te snijden.

Skreber heeft steevast de relatie tussen schilderkunst en de opgepoetste beeldtaal van de reclamewereld verkend. Terwijl zijn onderwerpen duidelijk verwijzen naar de realiteit en zijn ontleend aan nieuwsbronnen op het internet, speelt hij met de hedendaagse voorkeur voor oppervlakkige, glossy beelden in de reclamefotografie. Met deze elementen ontwikkelt hij een verleidelijke, maar ook angstaanjagende en verwarrende beeldtaal.

De tentoonstelling van Dirk Skreber in de Vleeshal bestond uit tien recente werken waarin autocrashes en rondvliegende autowielen centraal stonden. De kunstenaar is gefascineerd door de ambiguiteit van dergelijke geweldserupties: ze zijn afschrikwekkend, maar bezitten tegelijkertijd een pervers soort aantrekkingskracht. Skrebers schilderijen zijn hyperdynamisch en vol expliciet geweld, maar ook van een adembenemende schoonheid. J.G. Ballards beroemde roman Crash (verfilmd door David Cronenberg), die de monumentale gewelddadigheid van auto-ongelukken aan fysieke opwinding koppelt, wordt in deze voorstellingen nadrukkelijk in herinnering gebracht.