De Hallen Haarlem presenteerde de eerste Nederlandse solotentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Josh Smith (1978). Hij groeide op in Tennessee, is opgeleid als graficus en was assistent van schilder Christopher Wool. Momenteel woont en werkt hij in New York. Smith rekt met zijn schilderijen de grenzen van de schilderkunst op en geldt met zijn ironische anti-esthetiek als enfant terrible van de hedendaagse schilderkunst. Zijn werk is sinds zijn eerste solotentoonstelling in 2003 in verscheidene musea te zien geweest, waaronder MUMOK in Wenen, New Museum in New York, en in het MoMA in New York, dat tevens werk van hem heeft aangekocht.
In deze tentoonstelling waren recente abstracte en figuratieve schilderijen te zien alsmede een installatie, die hij speciaal voor De Hallen Haarlem had ingericht.

In zijn werk onderzoekt hij thema’s als authenticiteit en auteurschap. Smiths werk appelleert aan de serialiteit van Andy Warhol; hij onderzoekt de reproduceerbaarheid van beelden en maakt uitbundige schilderijen in enorme series. Daarbij maakt hij gebruik van een aantal vaste beeldmotieven. Zijn achtergrond als graficus is duidelijk terug te zien in zijn werk; hij maakt series schilderijen en collages van dezelfde formaten, gebruikt reproductietechnieken zoals zeefdruk, en maakt daarnaast handgebonden boeken in gelimiteerde oplagen. In zijn collages gebruikt hij grafische elementen zoals fragmenten van posters, kranten en ander drukwerk.

Josh Smith speelt met de mythologisering van de kunstenaar. Hij wenst zelf niet gefotografeerd te worden; je kunt immers niet bekend worden als mensen niet weten hoe je eruit ziet. Tegelijkertijd maakt hij schilderijen met als enig herkenbaar element zijn eigen naam. Dit steeds terugkerende beeldmotief lijkt geen referent te hebben – de zeer veel voorkomende naam is bijna nietszeggend – waardoor de schilderijen vragen oproepen over waarde, auteurschap en authenticiteit. De nonchalante wijze waarop ze zijn geschilderd en het feit dat hij een weinig onderscheidende naam heeft, maken de ‘naamwerken’ tot ironische zelfpromotie.

Voor zijn tentoonstelling in De Hallen Haarlem vulde Josh Smith de wanden van de Verweyhal met recente abstracte en figuratieve werken op panelen. Ze hadden overwegend hetzelfde formaat en hij had in meerdere schilderijen krantenpagina’s geïntegreerd. Daarnaast had Smith speciaal voor deze tentoonstelling een affiche gemaakt, dat tegelijkertijd een aankondiging ervan is. Het drukken van posters is een terugkerend element in zijn reeds omvangrijke oeuvre.