Vanaf 13 september 2008 toonde De Hallen Haarlem werk van de Amsterdamse fotograaf Leo Divendal (Heemstede 1947). De tentoonstelling had de vorm van een tweeluik.

Het eerste deel was getiteld Sea of Marmara en bestond uit een reeks grote foto’s van zeeschepen voor de Turkse kust. Divendal heeft extreme uitsnedes gemaakt en deze enorm ‘opgeblazen’. In deze zeer precieze composities ontstaan ‘scheepsschimmen’, beelden die archetypisch zijn voor het verschijnsel ‘schip’. Ze doemen op uit het niets of staan op het punt weer te vervagen. Ze geven het romantisch verlangen weer naar ergens aankomen of ergens heengaan, het verlangen naar de schepen waar je juist niét op zit.

Het tweede deel heette Vézelay, of de architectuur van de winter. Gedurende meerdere lange winterverblijven in het Franse vestingstadje Vézelay maakte Divendal stemmige en verstilde foto’s van stukken van de stad. Op de foto’s komen geen mensen voor en geen verwijzingen naar het nu. De winterse kaalheid en leegte domineren in zwart-wit. In Vézelay schreef Divendal de liefdesroman Een winters hart en een reeks gedichten. Zowel de gedichten als de foto’s kwamen terug in deze roman. De gedichten zijn bovendien op muziek gezet door componist Cees Thissen en vormen de liederencyclus Suite Vézelienne. Deze cyclus werd ter gelegenheid van, en voorafgaand aan de opening, op 13 september om 14.30 uur uitgevoerd in de Maniëristenzaal van het Frans Hals Museum.

Deze tentoonstelling haakte in op de traditie in De Hallen Haarlem om hedendaagse fotografie te tonen, maar verwijderde zich een stap van het begrip ‘concerned photography’ dat sinds 2001 de leidraad was voor deze programmering. Het werk van Divendal is veeleer tijdloos, poëtisch en romantisch.