Tracey Emin heeft haar persoonlijke levensverhaal tot onderwerp van haar kunst gemaakt. De inhoud van haar werk is zijzelf. Ze geeft op een zeer directe manier, die soms tragisch, en soms buitengewoon humoristisch is, uitdrukking aan haar verwachtingen, vernederingen, mislukkingen en successen, zoals in de videofilm Why I Never Became a Dancer (1995).

In de videofilm Why I Never Became a Dancer vertelt de kunstenaar over haar onthutsende leven als jonge tiener in de Engels badplaats Margate, over de verveling, haar weigering naar school te gaan, de schoonheid van het strand, de seks met eindeloos veel jongens, en haar liefde voor dansen. De hoop aan deze stad te ontsnappen door een danswedstrijd te winnen blijkt een illusie, want tijdens haar optreden scandeert de zaal: ‘slet, slet, slet’. De videobeelden van Margate maken plotseling plaats voor die van een appartement in Londen. Op muziek Marvin Gay danst Emin voor die jongens van vroeger haar bitterzoete wraak.