Een vijftigtal schilderijen, tekeningen, collages, assemblages en de recente ‘modifications’, geven een overzicht van het oeuvre van de Amsterdamse kunstenaar Lucassen (1939). Van meet af aan is hij op zoek naar een balans tussen abstractie en figuratie. Zijn werk beschouwt Lucassen als een persoonlijk systeem om orde en harmonie te scheppen in de chaos van de wereld. Daarbij gebruikt hij niet alleen figuren en vormen, maar ook woorden en getallen. Met schilders zoals Roger Raveel en Alphons Freymuth wordt Lucassen beschouwd als één van de belangrijkste vertegenwoordigers van de zogeheten Nieuwe Figuratie. De tentoonstelling is georganiseerd ter gelegenheid van de 65ste verjaardag van Lucassen.

Al in 1966 schreef Lucassen dat hij ernaar streeft te komen tot een synthese van een mathematisch verstandelijke en een emotioneel expressionistische manier van schilderen. Vormen, kleuren, stijlen worden in steeds nieuwe combinaties naast elkaar geplaatst, waardoor het werk lijkt te zijn opgebouwd uit fragmenten. Vrijmoedig gebruikt de kunstenaar verschillende stijlen en beelden uit het rijke reservoir van schilderkunst en literatuur. ‘Het meest wezenlijke wat de betekenis van de kunst bepaalt’, zegt Lucassen, ’is de gevoelsinhoud, de stemming. Kortom: de werkelijkheidsbeleving.’

Lucassen werkt in perioden. De ene periode overheerst het figuratieve en de andere keer het abstracte Na de koel erotische schilderijen uit de jaren zestig voelt de kunstenaar zich rond 1972 sterk aangetrokken tot het symbolisme. Hij ontwikkelt een voorkeur voor het bizarre, het fantastische en het gedroomde. In 1984 komt er een grote omslag in werk als hij belangstelling krijgt voor ‘primitieve’ kunst. De formaten van de schilderijen worden kleiner, de kleuren somberder en het perspectief verdwijnt. De figuratie maakt plaats voor een symbolistische beeldtaal met woorden en cijfers.

Recent maakt Lucassen ‘modifications’: op het Waterlooplein gevonden schilderijtjes worden bewerkt, meestal beschilderd, soms worden ook objecten toegevoegd. Het afgedankte schilderij krijgt hierdoor een nieuwe identiteit, door Lucassen als een vorm van recycling bestempelt. Met dit werk reageert hij op de verwerpelijke wegwerp- en verpakkingscultuur. De eerste modification ontdekte Lucassen in het werk van Ensor. Later, in 1959, maakte ook Asger Jorn ‘modificaties’: bestaande schilderijen die hij bewerkte door er wat op te schilderen.