Deze zomer was in De Hallen Haarlem een grote tentoonstelling te zien over de zee in de Nederlandse kunst vanaf 1850. De tentoonstelling was zeer gevarieerd van opzet. Aan bod kwamen kunstenaars als Hendrik Mesdag, Isaac Israels en Bernard Blommers, vroege modernisten als Jan Sluijters en Jan Toorop, en meer recente kunstenaars als Edgar Fernhout, Co Westerik, Jan Dibbets en Rineke Dijkstra. Naar zee was te zien van 15 juni t/m 2 september 2012.
Nederland en de zee zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden. Ook in de Nederlandse kunst komt de zee vaak voor. Storm op zee, zeeoorlogen, kusttaferelen: al sinds de zeventiende eeuw werken kunstenaars met deze thema’s. In de loop van de negentiende eeuw gingen kunstenaars steeds meer experimenteren met uiteenlopende stijlen en technieken. Behoefte aan persoonlijke expressie speelde daarbij een grote rol. Bovendien werdn voor het eerst de zee op zichzelf als thema gekozen. In de daaropvolgende eeuw ontstond een veelheid aan nieuwe zeekunstwerken, waarbij vooral een zoeken naar abstrahering opvallend is, maar ook nieuwe vormen van realisme zich deden gelden.

In de overzichtstentoonstelling in De Hallen Haarlem kwamen niet alleen de schoonheid en de vervoerende weidsheid van het ‘eeuwige water’ tot uiting. Er was ook aandacht voor het overweldigende en bedreigende van de zee. Naast schilderijen en werken op papier waren er ruimtelijke werken, fotografie en filmkunst te zien. De getoonde werken waren afkomstig uit tal van musea en andere openbare collecties, kunsthandels en particuliere verzamelingen. De tentoonstelling was onderverdeeld in een vijftal clusters, die chronologisch op elkaar aansloten: Impressie, Expressie, Abstrahering, Modern realisme, en Concept.