Een aantal representatieve werken die het museum reeds bezit, wordt aangevuld met kernwerken uit het oeuvre van Fuit. Het resultaat is een representatief en veelzijdig overzicht van 22 kunstwerken van deze kunstenaar, dat uniek is binnen Nederland.

Fuit woont en werkt al sinds de vroege jaren 60 in Haarlem, waardoor er een hechte band bestaat met het museum. Naast tentoonstellingen van zijn werk in 1972 en 1985 in De Hallen (Frans Hals Museum, locatie Hal), getuigen de collectiestukken van deze connectie.

In samenspraak met Stichting Marinus Fuit, die zich sinds 2009 inzet voor promotie en behoud van zijn werk, kan het museum deze collectie nu verdiepen.

Tot de nieuwe selectie behoren onder andere de volgende werken: Bouwwerk met overhangende trap (1976), Zwevende blauw/witte ballon (1986), Atlete in startblok (2009), Afzuigapparaat (2015). Tezamen vertegenwoordigen ze de eigenschappen die kenmerkend zijn voor het werk van de Haarlemse kunstenaar, en hem tot een belangrijke stem maken in de Nederlandse artistieke context.

Veel van de objecten zijn tekeningen en schilderingen op papier, vaak op een fors formaat; ongeveer één bij anderhalve meter. In de vroege werken speelt het menselijk lichaam nog een hoofdrol en tonen deze figuren in vaak ietwat onheilspellende architectonische omgevingen. In het latere werk is de rol van de mens veel kleiner geworden. De nadruk ligt in deze composities meer op ogenschijnlijk alledaagse dingen: gebouwen, schepen, de zee, de stad.

De kunstwerken van Fuit hebben een grafische kwaliteit, de precieze detaillering gaat op in het ritmische grotere geheel van de composities. Ook de meestal heldere, vaak primaire kleuren zijn van belang voor de ervaring van het werk van Fuit.

“Wat Marinus Fuit betreft moeten we ons druk blijven maken om ieder grassprietje dat boven de grond komt, om iedere klinknagel in een scheepshuis, om ieder steentje van de miljarden waaruit de wereld is opgetrokken.” – dichter Louis Ferron (1942-2005)

Zoals door Ferron sterk is verwoord, is de kunst van Fuit in staat om de beschouwer stil te laten staan bij het bijzondere van de alledaagse werkelijkheid. Door juist onwerkelijke aspecten toe te laten, ontstaat er een interessante spanning die zich in de kern van de kunstwerken bevindt. Door het creëren van een vervreemdende, verlaten sfeer, legt Fuit bloot wat hij omschrijf als “het allesomvattende metafysische aspect” van het leven.